حسگر اکسیژن محلول دیجیتال پلاروگرافیک اینترنت اشیا

اکسیژن محلول، معیاری برای سنجش میزان اکسیژن گازی موجود در آب است. آب‌های سالمی که می‌توانند حیات را پشتیبانی کنند، باید حاوی اکسیژن محلول (DO) باشند.
اکسیژن محلول از طریق موارد زیر وارد آب می‌شود:
جذب مستقیم از جو
حرکت سریع ناشی از باد، امواج، جریان‌های آبی یا هوادهی مکانیکی.
فتوسنتز گیاهان آبزی به عنوان محصول جانبی این فرآیند.

اندازه‌گیری اکسیژن محلول در آب و تصفیه برای حفظ سطح مناسب اکسیژن محلول (DO)، از عملکردهای حیاتی در انواع کاربردهای تصفیه آب هستند. اگرچه اکسیژن محلول برای پشتیبانی از حیات و فرآیندهای تصفیه ضروری است، اما می‌تواند مضر نیز باشد و باعث اکسیداسیون شود که به تجهیزات آسیب می‌رساند و محصول را به خطر می‌اندازد. اکسیژن محلول بر موارد زیر تأثیر می‌گذارد:
کیفیت: غلظت اکسیژن محلول، کیفیت آب منبع را تعیین می‌کند. بدون اکسیژن محلول کافی، آب آلوده و ناسالم می‌شود و بر کیفیت محیط زیست، آب آشامیدنی و سایر محصولات تأثیر می‌گذارد.

رعایت مقررات: برای رعایت مقررات، فاضلاب اغلب قبل از تخلیه به نهر، دریاچه، رودخانه یا آبراه، نیاز به غلظت‌های خاصی از اکسیژن محلول دارد. آب‌های سالمی که می‌توانند حیات را پشتیبانی کنند، باید حاوی اکسیژن محلول باشند.

کنترل فرآیند: سطوح DO برای کنترل تصفیه بیولوژیکی فاضلاب و همچنین مرحله بیوفیلتراسیون تولید آب آشامیدنی بسیار مهم هستند. در برخی از کاربردهای صنعتی (به عنوان مثال تولید برق) هرگونه DO برای تولید بخار مضر است و باید حذف شود و غلظت آن باید به شدت کنترل شود.